Tam 17 yaşındaydım. Köşe başında zilin çalmasını,Onun gelmesini bekliyordum. Ayak seslerini duyuyordum,Çakmak gibi gözlerini görüyordum. Bebek yüzünü görüyordum. Yağmur yağıyordu,Soğuktu üşüyordum. Yürekten gönülden seviyordu; Aslında o da üşüyordu. Gözlerimiz üşüyordu, Yüreğimiz üşüyordu. Taa yürekten seviyordum. Doğrusu o da beni seviyordu. Ama en çok ben onu seviyordum. Dönüp gidiyordu köşe başından. Koşarcasına hummalı hummalı. Selvi dalı gibi boyu vardı. Yürüyüşü endamlı mı endamlı. Biliyordum beni seviyordu;Ama en çokta ben onu seviyordum. Kavak yelleri esiyordu başımda. Kapısından her gün geçiyordum. Bin kez bin kez geçiyordum. Liseli bir kız sevdim. Tam 17 yaşındaydım. Bir sülün gibi gelişi vardı. Dönüp giderdi köşe başından Koşarcasına endamlı endamlı. Tutarım deyip uzatıyordum ellerimi;Ama ellerim hep boş kalıyordu. Bir ümitle başladığım gün,Yine hüzünle bitiyordu. Soluyordu kar kış demeden Yakama taktığım çiçekler...İşte ben sevmeyi onda tanıdım,İşte ben sevinci hüznü onda öğrendim,İşte ben şiir yazmaya ona şiir yazarak başladım...Ben kendimi hep o gözlerde gördüm. Kalbimin durduğu an biliyorum,O gözlerin parlaklığı da sönecek.İçimdeki liseli kız,Benle beraber ölecek..!